Tanzania

Het moeilijkste is het begin, waar te beginnen.. Zoveel gedaan en al meegemaakt

Vrijdag 2 december vlogen we weg uit Amsterdam, met een lange overstap in Doha (Qatar), vlogen we dan eindelijk richting Dar Es Salaam. Maart en ik waren best wel een beetje zenuwachtig, allebei nooit in Afrika geweest en dus niet zo goed wetende wat we konden verwachten.
Dar Es Salaam is een niet heel groot vliegveld en het wijst zich allemaal voor zich, een kaartje invullen voor het visum, paspoort, vaccinatieboekje en geld bij de hand en je hebt het binnen 30 minuten geregeld. Dat viel ons mee.
Onze tassen stonden al klaar en we liepen zo het vliegveld uit, opzoek naar een taxi. Natuurlijk proberen ze het drie dubbele te vragen voor een ritje van een half uurtje, maar met de geleerde afding skills in Azie, komen we tot een prijs van 20 dollar, nog steeds te veel, maar goed te moe om er verder nog een punt van te maken.
Ons hotel ligt in het centrum van Dar en hier zullen we voor 2 nachten blijven. In de lonely planet staat een leuk boottochtje naar een eiland niet heel verweg, Bongoyo island. Hier kan je een leuke wandeling maken en heerlijk zwemmen in zee. Dat lijkt ons leuk om te doen. Dus de volgende dag pakken we een taxi naar het haventje, halverwege de rit krijgen we een lekke band, dus het laatste stukje moesten we lopen. Uiteindelijk bereiken we de haven, kopen een ticket en stappen op de boot. Het is een klein uurtje varen, de zon schijnt en er staat een lekker windje.
Aangekomen willen we eerst een beetje rondwandelen, maar er komt al snel iemand naar ons toe dat dat niet veilig is en je een gids nodig hebt. Volgens mij is dit echt onzin, ik had hier niks over gelezen of gehoord, maar goed we durven het risico niet te nemen. Dan maar een beetje over het strand hobbelen, lunchen en zwemmen. Het stukje eiland is ontzettend mooi. Het zand is wit en het water is ontzettend helder, aan de ene kant kijk je uit op Dar en aan de andere kant op de Indische oceaan.
Rond 17.00 uur pakken we de boot terug naar ons hotel en zoeken we een leuk restaurantje uit, veelal grote bbq's op straat met wat frietjes of naan erbij. Heel lokaal en dus ook lekker goedkoop.
De eerste dag overleefd en ons enthousiasme groeit, de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam.

Maandag 5 december pakken we de bus naar Arusha, vanaf daar kan je goed een safari doen en via een kennis hebben we een leuke organisatie getipt gekregen dus daar konden we heel doelgericht naartoe.
De busreis zou ongeveer 8 uur duren, maar al snel bleek dat dit echt veel te optimistisch is. Om 9.00 uur hadden we de bus en om 20.00 kwamen we aan. Muziek en boeken zaten onaangeroerd in mijn tas, er is zoveel moois te zien. Het landschap, de dorpen, de mensen, de chaos, heel bijzonder allemaal. In de bus zijn vooral de kinderen erg onder de indruk, ze beginnen verlegen maar al snel komen ze los en zijn ze vooral heel nieuwsgierig. Af en toe wordt er Mzungu naar ons geroepen, geen scheldwoord maar gewoon een benaming voor blanke mens.

In Arusha verblijven we in een guesthouse waar meerder backpackers zitten, leuk om wat informatie en verhalen uit te wisselen. We ontmoeten daar een hele bijzondere jongen, ik noem hem de gekke jappanner. Het is een jongen van 18 jaar, al 3 jaar aan het reizen, 6 paspoorten en hij zal dit waarschijnlijk zo zijn hele leven blijven doen. Hij is geboren in Canada, zijn moeder is koreaans, zijn vader jappanner, zijn oma/opa chinees en zo komen er nog wat afkomsten in zijn familie voor. Hoe hij aan het geld komt? Via zijn familie verteld hij en na een dag met hem te hebben opgetrokken, zien we dat hij echt een held is in het onderhandelen en afdingen, zoveel geld geeft hij niet uit. Wij denken dat het een jongen is met een vorm van autisme. Maakt niet uit, dit is een bijzondere jongen, die heel veel te vertellen heeft als je er wat energie in stopt om te luisteren.
Met hem gaan we de volgende dag naar de organisatie voor safari, hij vindt het te duur en gaat via een andere organisatie. Terwijl wij alles regelen, wacht hij op ons en gaat hij daarna mee met ons de stad in, een beetje rondlopen.
Tijdens het rondlopen, lopen we een Masai-man tegen het lijf. We raken met hem aan de praat en hij verteld ons heel erg veel over het stadje en vraagt of we ook de lokale markten willen zien. En zo krijgen we een rondleiding van bijna vier uur, we lopen de hele stad door, struinen meerdere markten af, maken ontzettend veel foto's en gaan opzoek naar nieuwe schoenen voor de gekke jappanner. We vinden het echt heel bijzonder allemaal, soms een beetje ongemakkelijk want we zijn wel echt de enige Mzungu's en dan heb ik ook nog een te korte broek aan, oepsie dat had ik beter niet kunnen doen.
Maart en ik vragen ons wel steeds af wat deze Masai er voor zou willen hebben, of doet hij dit echt gewoon uit liefdadigheid? Na de hele trip door de stad, belanden we in zijn atelier en mogen we (als we willen, hoeft niet) een schilderijtje kopen. Maar natuurlijk willen we dat, ze zijn ook nog eens ontzettend mooi. Dus we kopen twee doeken voor thuis, ze zijn op te rollen, dus makkelijk om mee te nemen.

De volgende dag worden we opgehaald met de 4x4 voor safari. We doen in 4 dagen Tarangire, Ngorongoro krater en Serengeti. Alle drie de parken zijn prachtig en omdat we met zijn tweeen, de gids/chauf en onze kok zijn, hebben we alle ruimte en tijd met zijn tweeën. Iedere dag zetten we onze kok bij de campsite af, hij zet dan onze tent op en kookt voor ons, terwijl wij er op uit gaan. Op zo'n campsite verzamelen meerdere groepen zich, dus na een dag safari is er tijd om met alle andere touristen te praten.
We zien ontzettend veel dieren en spotten met heel veel geluk, de big 5. Leeuwen op jacht, cheeta's in de aanval, olifanten naast de auto of een giraffe die de weg blokkeerd, gekleurde vogels, een luipaard in de boom met zijn prooi, nijlpaarden, buffels, gnoe's, de gekke hyena's, jakhalzen, struisvogels impala's en wilde honden. Deze laatste schijnt heel bijzonder te zijn en zien de gidsen gemiddeld een keer per jaar, we boffen maar weer. Met al dit moois heb ik mijn verjaardag gevierd en 's avonds als verassing, kwamen alle koks (15-20 mannen) met hun pannen en potten, een taart en een fles wijn, al dansend en zingend de ruimte in waar we met zijn allen aten. Heel feestelijk en super lief!

Na de serengeti werden we in een dorpje (op ons verzoek) afgezet, vanwaar we de bus naar Mwanza konden pakken en vanaf Mwanza (city of rocks, aan lake victoria) we de bus naar Kigoma konden pakken. Dus een busticket naar Kigoma gekocht, zodat de volgende dag om 6.00 uur konden vertrekken. 6.00 uur op het busstation bleek de bus al vetrokken te zijn, hoe kan dat nou ze hadden tegen ons 6.00 uur gezegd en niet 5.30 uur. Maar zo attent (dachten we) dat onze taxidriver was, reden we in een rot gang achter de bus aan. En na 30 minuten bereikte we een dorpje waar de bus nog stond, gelukkig. Helaas dacht deze taxichauff hier een slaatje uit te kunnen slaan en vroeg voor dit ritje ongeveer 40 euro. Werden we mooi afgezet en omdat we voor dit laatste onverwachtse stuk niks over de prijs hadden afgesroken, kwamen we hier niet onderuit, oke betalen maar en hop naar de bus.
Even heel zuur en super chagrijnig, zakte dit al snel. In de bus zaten allemaal super lieve mensen en hadden we al snel een heleboel vrienden gemaakt.
Hoe westelijker je gaat, hoe slechter de wegen worden, minder toeristisch, leuker de mensen, minder je afgezet wordt en dus eerlijker en meer het pure Tanzania.
Ook deze busrit zou 9 uur duren, wat weer veel te optimistisch was, want we hebben er uiteindelijk 12 uur over gedaan. Stukken wegen zijn geasfalteerd, maar er zijn ook grote stukken wegen die niet geasfalteerd zijn. Je wordt letterlijk helemaal door elkaar gehusseld en al helemaal als je, zoals wij, een beetje achterin zit. Bij hobbels werd je de lucht in gelanceerd en een jongen die helemaal achterin zat, werd bij een grote hobbel letterlijk van zijn stoel zo het gangpad in geslingerd, dit kan toch nooit goed zijn voor die bus? Nee inderdaad, want halverwege kregen we een lekke band. Dit koste ons weer een klein uurtje, wel een leuk uurtje want je staat met de bus echt in de middle of nowhere. Mooi landschap en het rustige boerenlandseleven zie je dan en mensen uit de bus maken een praatje met je of vragen of hun dochter of zoon met je op de foto mag, voor ons geen probleem.

Om 21.00 uur komen we aan in Kigoma, via de lp hebben een leuk guesthouse uitgezocht, vlakbij het informatiecentrum voor het Gombe nationalpark aan het meer Tanganyika. Hier willen we graag naartoe om chimpansees te zien. Het is een historische plek waar de onderzoeker Jane Goodall het grootste en langstlopende onderzoek naar chimps heeft gedaan. De volgende dag gaan we naar dit informatiecentrum, we kunnen dezelfde dag nog een boot pakken naar Gombe nationalpark. We kunnen een dure prive boot pakken of met de publicboat gaan, we genieten enorm van het lokale leven dus we kiezen ervoor om met de publicboat te gaan. Onze grote backpack laten we achter in het guesthouse en met onze daypack gaan we naar de boot. Rond 12 uur vertrekt de boot ongeveer, mits deze vol zit. Rond 12.30 uur voeren we weg en dat deze boot vol zat, daar was geen twijfel over mogelijk: een vrachtwagen vol aan cementzakken, een berg ananassen, een bed, twee matrassen en nog een hele boel meer. Bovenop deze spullen zaten nog eens ongeveer 150 mensen. Ik begon wel even achter mijn oren te krabben waar we in hemelsnaam aan waren begonnen.
Het weer begon om te slaan, het begon te waaien en de golven werden hoger, in de verte zag ik onweer. Heel langzaam begon er een beetje paniek bij mij te ontstaan. We voeren de haven uit en verder op het meer bleek al snel dat als we door zouden varen, we om zouden slaan, slik. Dus de boot ging terug naar een stuk waar je in de luwte lag. Na even gewacht te hebben, kwam er een andere boot. Deze was bedoeld om de vracht en de mensen te scheiden, het gewicht dus te verdelen. Iedereen overstappen en nog een keer proberen, nog steeds waren de golven veel te hoog en bleek ook met deze boot dat het echt veel te gevaarlijk was, slik slik. Dus weer terug naar de luwte, ik zag wat kinderen huilen en iets van paniek bij de vrouwen. In mijn hoofd zag ik alle doemscenario's, ik wilde terug naar de haven. Een jongen die redelijk engels sprak (men spreekt zeer slecht engels hier aan de westelijke kant van Tanzania) vertelde dat dat nooit zou gaan gebeuren, want dat zou te veel geld kosten, we zouden hoe dan ook gaan. Oke nu was ik wel echt in paniek.
Hij vertelde ook dat de schippers de regen zouden gaan gebruiken om te varen, want door de regen gaat de wind liggen en worden de golven minder hoog. Maar wat nou als dit niet zou gebeuren? Inmiddels was ik beneden in de boot gaan zitten bij alle vrouwen en kinderen, de mannen zaten allemaal op de rand van de boot. Beneden zie je niks, dat was misschien maar even beter. Na 2 uur ongeveer gingen we het weer proberen, de golven waren minder en dus zouden we niet meer terug keren.
Het is uiteindelijk allemaal goed gegaan, maar dit was voor mij echt een keer en dan nooit meer. Rond 18.00 uur waren we in Gombe nationalpark, er is een lodge en er staan wat tenten. Het is een heel erg mooi plekje.

De volgende dag zijn we gaan hiken (met gids en nog wat andere mensen) opzoek naar de chimps. Na 1,5 uur klimmen en klauteren vonden we een groep van 35 chimps. Het is echt fantastisch mooi, ze zijn niet schuw en negeren je volkomen. Dus soms komen ze heel dichtbij of gaan vlak boven je zitten op een tak, je staat echt midden in een groep, heel indrukwekkend. Je mag ongeveer een uur bij ze blijven en dan moet je weer verder lopen. Dus na ongeveer een uur begon de hike richting een waterval. Het oerwoud is ongelofelijk mooi, in Azië hebben we veel mooie oerwouden gezien, maar deze staat toch wel echt boven aan mijn lijstje. De waterval was ook heel mooi om te zien.
Voor de volgende dag hadden we geregeld dat we met een Tanzaniaanse moeder en dochter terug konden varen. Dit is een boottochtje van ongeveer 2 uur en is een stuk relaxter. Om 10.00 uur waren we terug in Kigoma en hadden we besloten om te proberen diezelfde dag nog het vliegtuig te pakken terug naar Dar vanwaar we de trein naar de Victoria Falls willen pakken. Maar het vliegticket bleek echt veel te duur, dus nu hebben we een vliegticket voor aankomende vrijdag naar Lusaka (Zambia) vandaar pakken we de bus naar de Victoria Falls en dan kunnen we hopelijk dinsdag de treinreis maken richting Dar (dus andersom), deze treinreis schijnt namelijk heel bijzonder en mooi te zijn.

Het is een heel verhaal geworden, eerder schrijven was lastig want we doen zo ontzettend veel dat je weinig tijd hebt (klinkt gek op vakantie). Doordat we morgen het vliegtuig pas kunnen pakken, hebben we vandaag een rust- en wasdag in Kigoma. Helemaal geen straf, want het is een leuk stadje en lake Tanganyika is ook weer echt zo prachtig.

Afrika, Tanzania is een heel avontuur, echt geweldig. We zijn zo enthousiast (misschien Maarten nog wel het meeste haha), dat we elkaar soms even moeten knijpen: "Doen we dit echt? Ja, we doen dit echt. ". Het heeft al onze verwachtingen 1000 keer overtroffen, iedere dag weer.